Blog Stieneke & Ilika: vier vliegen in een klap!

Stieneke Kruijer en Ilika Polderman zijn raadsleden voor GroenLinks Amstelveen. In hun politieke blog bespreken ze wat hen bezighoudt rondom raadsgesprekken en gemeenteraadsvergadering

2 oktober 2022. Hoi Ilika

Afgelopen donderdag was ik ‘s avonds in Villa Randwijck. GroenLinks Amstelveen had een bijeenkomst georganiseerd met een lezing van Nic van der Riet uit Nes a/d Amstel over zijn project in Gambia. Hij heeft daar een biologische boerderij, die draaiende wordt gehouden door jonge Gambiaanse boeren. Nic vertelde wat hij de afgelopen jaren geleerd heeft over ontwikkelingssamenwerking. Hij is ervan overtuigd dat klakkeloos meer geld geven niet helpt, maar dat je onder andere sterk moet inzetten op onderwijs. Geeft de mensen daar de kans om zich te ontplooien en leer ze ondernemend te worden. Maak ze zelfstandig en verantwoordelijk voor eigen daden. En exporteer niet onze zeer goedkope eieren en ingevroren kippen naar Gambia, want tegen die prijzen kunnen de boeren daar niet concurreren. Ik dacht onmiddellijk aan het feit dat Amstelveen net een prijs gewonnen heeft als Sustainable Development Goals(SDG)-gemeente. Met die door de Verenigde naties opgestelde werelddoelen willen we eraan werken om een eind te maken aan armoede en ongelijkheid. Dat is natuurlijk ook belangrijk voor Amstelveen, maar een kijkje over de grens en onderzoeken wat we kunnen opsteken van het verhaal van Nic is interessant. En als de gemeente Amstelveen in haar internationaal beleid meer ruimte wil maken voor initiatieven vanuit het maatschappelijk middenveld, zoals dat zo mooi heet, dan zou het project van Nic een mooi aanknopingspunt kunnen zijn. Ik zie dan vier vliegen in een klap: werken aan SDGs, werken aan een project gestart door een inwoner van Amstelveen, werken aan internationale betrekkingen èn aan een andere manier van ontwikkelingssamenwerking. Kortom, veel stof om over na te denken.

Stieneke Kruijer. S.Kruijer@amstelveen.nl

3 oktober 2022? Hoi Stieneke,

Als ik hoor over onze goedkope eieren exporteren, daar gaat mijn gedachte gelijk naar dierenwelzijn. De eieren zijn economisch misschien goedkoop, maar iemand betaalt de prijs. En daarom is het zo mooi dat die boerderij boerderij in Gambia een Biologische boerderij is. Dit sluit aan bij de GroenLinks idealen. De hulp die geboden wordt, is gericht op het creëren van zelfredzaamheid. Zowel voor de mensen als voor het milieu. Dit is niet de makkelijkste weg. Maar inmiddels leren we in deze samenleving dat snelle welvaart niet duurzaam is en altijd een prijs heeft. Daarom ben ik GroenLinks lid, de partij die het moeilijke verhaal durft te vertellen. Er is een grens aan de consumptie en de productie. Er is een grens aan onze welvaart. We moeten durven kijken naar de gevolgen van ons gedrag en daar verantwoordelijkheid voor nemen.

De boodschap van verduurzaming is vaak pijnlijk. Dit zien we bijvoorbeeld bij het stikstofbeleid en de energietransitie. Als het aan GroenLinks ligt wordt de veestapel gehalveerd en megastallen verboden. De boeren krijgen een perspectief om toe te werken naar natuurinclusieve landbouw, met ondersteuning van de overheid. De stikstofcrisis proberen op te lossen met technische zoethoudertjes is oneerlijk voor de boeren en voor de natuur. De boodschap dat er een grote verandering nodig is, is moeilijk, maar uiteindelijk wel een oplossing die op de lange termijn door kan gaan.

Mensen leveren niet graag in. Vaak hoor ik dat van ‘GroenLinks niets meer mag’. Echter is het ideaal van GroenLinks dat het wel mag, maar in balans met mens en natuur. Dat is misschien anders dan de welvaart waar mensen aan gewend zijn, maar wel waarachtiger en houdbaarder. Een ideaal waar ik mij graag voor inzet.

En eerlijk toegegeven, verandering is voor mij ook lastig. Ik zette wel al duurzame stappen, maar door de huidige energiecrisis ben ik echt serieuzer gaan kijken naar mijn energieverbruik. Nu dat gevolgen heeft voor de portemonnee ben ik toch zorgvuldiger op het korte douchen en de woonkamerdeur dicht houden. Niets menselijks is ons vreemd. Zodra iets niet meer goed voelt, of als ik merk dat ik excuses voor mezelf ga verzinnen waarom iets toch oké is, dan weet ik dat het tijd is voor een verandering. Want ik wil mijn hoofd niet in het zand steken. Maar een verandering blijft moeilijk.

Wat zo mooi is aan het project van Nic, is dat hij dit samen met de jonge boeren opzet. Hij luistert naar hun verhalen en wat wij in het westen kunnen doen om te helpen. En dat is niet de alwetende redder uithangen, maar stoppen met goedkope producten die hier geproduceerd zijn daar naartoe te exporteren. Geld is niet de oplossing, niet het doel, geld is slechts een middel. Laten we samen blijven toewerken naar dit GroenLinks ideaal.

Ilika Polderman. I.polderman@amstelveen.nl