Column Jacobine van den Hoek: Beter voor de buurt

De voortuinen in onze buurt zijn netjes. Planten staan in borders en paarse bloemen van de herfstaster deinen in de wind. Alleen de gevallen roodgele bladeren maken het plaatje rommelig. Soms bedekken ze de schoonheid. Soms een rotte plant.

‘Wij willen in een goede buurt wonen,’ hoor ik vaak. En dat begrijp ik. De uiterlijke schoonheid van Amstelveen brengt mij nog altijd tot rust. De natuur is dichtbij en de huizen langs de weg zijn goed onderhouden. Hier in Amstelveen is alles oké. Of toch niet?

Hoe langer ik in Amstelveen woon, hoe luider ik sluimerende verhalen achter keurig geschilderde deuren hoor. Iemand met zijn mooie huis en dure auto voor de deur toont na een persoonlijk drama zijn ware gezicht. Mannen en vrouwen spreken hun scheiding uit zodra er voor de kinderen een woning is geregeld en ze plotseling weer met elkaar moeten leven; kroost zorgt niet meer voor afleiding en er zijn minder excuses om langs elkaar heen te leven. De verbintenis die ze ooit aan zijn aangegaan blijkt uit een kralenketting te bestaan. Kleurrijke kralen klateren stuiterend op de grond. Enkelen rollen in het water. Op een middelbare school is een jongen door een ambulance afgevoerd omdat hij laveloos in de schoolstoel hing; niet meer in staat om op te staan. Docenten op scholen moeten omgaan met maatschappelijke problemen en proeven via ouders en kinderen wat er achter voordeuren afspeelt.

Veel mensen dragen iets mee wat te zwaar voor ze is. Soms leidt dat tot ontploffing. Ook in onze buurt. Hoe drukker het bestaan, hoe meer controle we willen uitoefenen op onze kinderen, onze baan en ons sociale leven en hoe minder tijd er is om even stil te staan bij wie we zijn, wat we willen en wat we kunnen. Soms is een escalatie nodig om tot dat besef te komen. Vaak achter gesloten deuren. Soms moet iemand zich eerst laveloos drinken om zich te laten helpen. En soms is een beetje aandacht van de juiste persoon voldoende om iemand weer op het juiste spoor te krijgen zodat hij of zij de bladeren van de voortuin kan opvegen. Die bladeren kunnen bekeken worden – kijk eens hoe mooi ze zijn! – en daarna in de groenbak worden gegooid. Zo nodig één voor één, en inclusief de rotte plant. De schoonheid van de herfstasterbloem zal dan weer zichtbaar zijn in verse omgewoelde aarde. Veel beter voor de buurt.