Column Jacobine van den Hoek: De golf

Mijn voeten zakken weg in het zand. De roze lak op mijn teennagel is niet meer zichtbaar en komt weer tevoorschijn als ik mijn voet optil. Langzaam loop ik naar zee. Ik ben op het Oerol festival, Terschelling. Stranden zijn lang, breed en indrukwekkend. Nog negenhonderd meter te overbruggen. Mijn oog valt op zandbanken gevormd door de wind. Ik buk, kijk, en maak een foto. ‘Mooi hè?’ Een vrouw passeert en blijft staan. We praten kort en dan loopt ze verder. Een zwarte hond volgt haar kwispelend. Terwijl ik langzaam achter haar aan loop zie ik dat ze bij de kustlijn haar kleding uittrekt en verder loopt met de hond in haar kielzog. In Evakostuum stapt ze het water in. Dan passeert een man. Pet op. Stevige stappen. We zijn de enige op het strand; het is nog vroeg. Zijn gezicht staat gespannen. Boos. Intussen heeft de vrouw zich omgedraaid en met de wind waaien woorden naar me toe. ‘Ik ben pislink!’ schreeuwt hij. ‘Ik zocht mijn sleutel en jij ging weg!’ Ze reageert verontschuldigend. De hond rent vrolijk naar de man. Hij aait de hond, maar draait zich daarna van haar af en vertrekt. ‘Dit doe je altijd!’ roept ze. ’Laat me maar weer alleen achter!’ Dan stapt ze de zee in, strekt haar armen, gilt van frustratie en laat de golven tegen zich op beuken en over zich heen spoelen.

In mijn jurkje sta ik in de zee en koel voeten en enkels. Zij kleedt zich aan. ‘Trekt u zich niets van hem aan,’ zeg ik als ik terugloop; ik kan het niet laten. ‘De woede is van hem, niet van u.’ Ze stort haar hart bij me uit en vertelt over zijn woedeprobleem. Daarna biedt ze mij zijn handdoek aan. ‘Hij komt toch niet terug. Wil je zwemmen, het is heerlijk.’ Ik lach, kleed me uit en stap de zee in. Ze heeft gelijk. Het is zuiverende schoonheid. Geluk stroomt door me heen en last glijdt van me af. Dan droog ik me met meneers handdoek en samen wandelen we naar het festivalterrein verderop. ‘Pas als ik “Sorry” zeg,’ weet ze, ‘is zijn bui over.’ Ik vind het verdrietig dat zij als zijn golf is gaan functioneren en bied koffie aan. Samen luisteren we naar een optreden en dan laat ik haar tevreden achter. Mijn vakantie op Terschelling is begonnen.

Jacobine van den Hoek

Columns van Jacobine: https://www.jacobinevandenhoek...