Column Jacobine van den Hoek: Fatbike

Gele hesjes schitteren in de zon; voor het gebouw staan twee agenten. Naast hen staat een puber, het had onze zoon kunnen zijn. Hij staart naar zijn schoenen, zijn schouders hangen naar voren en hij trekt een gezicht alsof niets hem kan schelen. De agenten zijn in de weer met zijn fatbike. Een e-fiets die maximaal 25 km/uur mag rijden. Onze jongste had ook zo’n ding. Geënthousiasmeerd door vriendjes vroeg hij er twee jaar geleden om en wij weigerden. Een fietser op een fatbike is als een raket tussen vliegtuigen! Knalt hij zelf nergens tegen aan, dan kunnen omstanders hun stuur van schrik omgooien om even later de grond te kussen. Of erger. Maar onze zoon is aanhoudend. Altijd al geweest. Dus spaarde hij en stond er even later toch een Engwe Bike in onze voortuin. Met lede ogen zagen wij hoe hij de straat uit fietste, om de hoek zijn voeten op de pedalen zette en zich als een bejaarde liet voortbewegen. Dat de fatbike met gemak tot 45 km/uur kon worden opgevoerd wisten wij toen niet.

Ik zag ze steeds vaker. Jongens, meisjes en mannen razend rijdend in straten of op fietspaden. Ook in het Amsterdamse Bos tussen loslopende en spelende honden. Cijfers van ongelukken ken ik niet, maar het gevoel dat onze jongste zoon zonder bescherming op een raket reed werd steeds sterker. En zo kwam het dat we hem op een dag ‘adviseerden’: ‘Schat, het zal niet lang meer duren voordat de fatbikes worden verboden, net als de elektrische steps. Jouw fiets zal dan niet veel meer waard zijn, hė? Wil je hem niet verkopen?’ ‘Oké,’ zei hij tot onze stomme verbazing. En een paar dagen later rolde we het zwarte gevaar de schuur uit en had hij weer geld om andere hippe dingen te kopen.

Afgelopen maandag is de Politie Amstelveen begonnen met verkeerscontroles. Bij scholen en doorgaande wegen zijn er tientallen boetes uitgedeeld voor onder andere het opvoeren van e-bikes en scooters. Op social media springen ouders in de bres voor hun kinderen. Ze verwijten de politie dat ze de arme kinderen beboeten en klagen over prioritering. Ik zie voor me hoe deze kinderen zonder inkomen de boete met bombarie op tafel leggen en hoe de ouders zonder morren betalen. Ik meng me niet in enige discussie, maar denk het mijne. Ik ben blij dat onze zoon geen fatbike meer heeft.