Column Jacobine van den Hoek: I can help

Karins haar waait op in de wind en werktuiglijk trekt ze de rits van haar jas op tot aan haar kin. Met haastige stappen loopt ze naar de ingang van de voormalige winkel Van Diemen FunSports op de Handweg. Ze wil iets doen. Ze kan simpelweg niet passief toekijken hoe mensen – slechts weken geleden leidden ze een normaal bestaan – nu zonder spullen en geld moeten overleven. De Oekraïense grivna is hier onwisselbaar, ze hebben slechts een koffer die ze in haast hebben ingepakt. Onwennig kijkt ze om zich heen. Het is druk, maar niemand spreekt Nederlands. Uiteindelijk vindt ze iemand die Engels spreekt. ‘I want to help,’ zegt ze ferm. ‘You can go to Live & Garden.’ De vrouw wijst naar het tuincentrum naast de winkel. ‘They need help.’

‘Kun je deze oprollen?’ In de loods van het voormalig tuincentrum liggen bergen spullen: jassen, gesorteerde kleding, kinderwagens en een Mount Everest aan ongesorteerde kleding. Er werken drie Amstelveense vrijwilligers en de rest komt uit Oekraïne. Terwijl Karin slaapzakken oprolt – deze gaan naar het oorlogsgebied – raakt ze aan de praat met Nadia. Die vertelt dat ze is opgevangen door familie en nu met acht personen in een bovenwoning verblijft. In Oekraïne werkte ze als kok. Ze doet graag iets nuttigs.

‘Waar is behoefte aan,’ vraagt Karin. Als ze om zich heen kijkt, kan ze zich voorstellen dat er voldoende vrouwenkleding is verzameld. ‘Aan van alles,’ antwoordt een vrijwilliger. Ze is gepensioneerd en besteedt nu al haar tijd aan de opvang van Oekraïense vluchtelingen. ‘Er is veel behoefte aan persoonlijke verzorging, verband en medicijnen. Maar ook aan wasmiddel in kleine verpakking (het moet vervoerd en verdeeld worden) is een groot tekort. Intussen zijn Karins handen rood geworden van de kou. Maar ze blijft slaapzakken oprollen. Voor hen die het nodig hebben. Daarnaast zet ze een bericht in de straatapp en roept ze buren op om de juiste spullen bij haar aan te leveren. Het voelt goed om de buurt te verenigen en er wordt enthousiast gereageerd. Behalve een buur: ‘Alleen voor Oekraïne?’ Al snel volgen andere meningen. Karin houdt zich wijselijk afzijdig en is blij als de discussie verstomt. ’s Avonds stapt ze tevreden op haar fiets. Niemand kan de hele wereld redden, ook zij niet.

Alle beetjes helpen, zei de mug. En ze pieste in de zee.

Jacobine van den Hoek

'Open House' zit op de Handweg 129 in Amstelveen