Column Jacobine van den Hoek: Ramadan mubarak

Het is stil in de klas. Iedereen zit voorovergebogen en werkt aan een opdracht. Opnieuw rommelt Mo’s maag. Luid en knorrend. Een paar kinderen beginnen te grinniken. De docent vraagt om stilte. Ze kijkt niet naar hem. Voorzichtig legt hij zijn hand op zijn buik. Zou het helpen? Dan herinnert hij zich de vorige avond. De tafel was gedekt. Zijn ouders hadden voldoende stoelen en banken verzameld om iedereen te laten zitten en de gasten hadden hun tassen vol eten en drinken al in de keuken gezet. Er werd afgeteld tot de zon echt onder was gegaan. Een traditie. Daarna hadden ze net als alle andere Marokkaanse moslims drie dadels van de schaal gepakt en had hij ze in één keer in zijn mond gepropt. Er werden grappen verteld, ervaringen uitgewisseld. In een kippenhok is het rustiger. Een van zijn nichtjes fluisterde in zijn oor dat ze die middag een energydrankje had gedronken. Eerst werd hij boos op haar. Maar toen ze naar hem knipoogde smolt zijn hart zoals het altijd smelt als ze dat doet. ‘Dan moet je mij maar helpen met mijn huiswerk,’ fluisterde hij terug. Ze moest immers haar zonde compenseren met een goede daad. Daarop grijnsde ze naar hem en ze stak haar duim op. Goed geregeld, dacht hij bij zichzelf. Want nu staart hij naar zijn boek en werkelijk niets dringt tot hem door.

Gelukzalig sluit hij zijn ogen. Hij denkt weer aan de harira die hij na de dadels kreeg en aan de soep die door zijn keel naar binnengleed. Na een dag vasten was het een godenmaal. Vooral in de eerste dagen van de ramadan.

Vannacht maakte zijn ouders hem wakker en aten ze brood, eieren en fruit. Van zijn moeder moest hij de hele karaf water leegdrinken. Eerst wilde hij niet, maar toen ze het hem iets strenger vroeg, deed hij het toch. En vanmorgen, voor zonsopkomst, moest hij weer zo’n karaf leeg drinken. En kreeg hij vier eieren met kaas op zijn bord en dikke sneeën brood. Dat zou wel genoeg zijn voor een hele dag, zeiden zijn ouders. Nou, zijn maag denkt er anders over. Opnieuw klinkt er een borrelend geluid vanbinnen en opnieuw wordt gelachen.

Het maakt hem niet uit. Vanavond lacht hij, met vrienden en familie. En 21 april, hij telt de dagen af, dan is het suikerfeest, iets wat zijn klasgenoten missen.

Ramadan mubarak, een prettige en gezegende ramadan.