Column Jacobine van den Hoek: Voornemens

Dit jaar ga ik tien kilo afvallen. Nee, dertien, inclusief de kilo’s die er de laatste maand zijn bijgekomen. Mijn vriend strijkt over zijn buik, die inderdaad een afdakje boven zijn broekriem vormt. ‘Hoe,’ vraag ik nieuwsgierig. Ik doe net alsof ik zijn gefronste wenkbrauw niet zie. ‘Nou gewoon. Minder eten, meer bewegen. En ik doe mee met Dry January.’ ‘Ah.’ Ik glimlach begripvol. ‘Dus op nieuwjaarborrels heb jij water gedronken?’ Hij strijkt zijn hand door zijn haren. Zijn ergernis is zichtbaar. ‘Ach,’ zegt hij brommend, ‘zoveel borrels zijn het er ook niet.’

Vijfentwintig procent van de mensen stapt in de eerste week van zijn of haar goede voornemens af. Veertig procent volgt een paar weken later. Om niet bij die meerderheid te horen doe ik het de afgelopen jaren anders. Wanneer ik me iets voorneem dat ik wil veranderen of wanneer ik ergens mee wil beginnen, dan doe ik dat meteen. Dezelfde dag. Niet op 1 januari. Vervolgens vertel ik het aan iedereen die het maar wil horen. Zo heb ik mezelf zeven jaar geleden een schrijver genoemd, terwijl er nog geen letter op papier stond. Ik kreeg vaak lacherige reacties en veel mensen namen mij ogenschijnlijk niet echt serieus. Het sterkte mijn wens om te bereiken wat onmogelijk leek. Ik zou ze wel even laten zien wat ik kon; een ego is soms lastig, maar het heeft ook voordelen om jezelf te waarderen.

‘Mijn nieuwjaarsborrels vinden zelfs nog in februari plaats? Ze druppelen binnen.’ Onschuldig kijk ik hem aan. Opnieuw strijkt hij door zijn haren. Dan gaat zijn frons over in een charmante glimlach. ‘Het mooie van een nieuwe dag is dat je altijd weer met goede voornemens kunt beginnen. Het hele jaar door. Ik beschouw borrels, feesten en etentje als een pauze, een intermezzo om van het leven te genieten.’ Nu kijkt hij streng. ‘En als mensen mij niet wijzen op mijn falen, voel ik me daar goed bij. Uitstekend zelfs.’ Lachend loop ik naar de koelkast en ik trek een fles wijn uit het rek. ‘Zullen we dan maar op onze flexibiliteit toosten? Opdat we niet zo streng zijn voor onszelf?’ Onze glazen klinken. De wijn golft in het glas voordat we er een slok van nemen. We kijken elkaar aan en weten dat het hebben van goede voornemens altijd een goed idee is, ongeacht de tijd.