Hemelpost, naast staan en niet tegenover

Van een zus ontving ik deze condoleancekaart door de brievenbus. Ik moest denken aan de spreuk in het Oude Testament van de Bijbel: Blijf geen wraakzucht of wrok koesteren, maar heb je naaste lief als jezelf. Ik ben de HEER (Leviticus 19:18). Die naaste dat was in de katholieke opvoeding die wij meekregen, nummer 1. Eén in je zelf; want je voelt eerst of je die ander wel begrijpt en of die ander jou wel begrijpt. Ik vond dat als kind, en nog steeds best wel moeilijk. En toen reageerde een goede vriendin: Dat heb ik altijd gedaan, de achtergrond proberen te begrijpen, kalm blijven! 

De afbeelding van beide kaarsen op de kaart die aangestoken werden door die zus in een Maria-grot in België, toont hoe belangrijk het is om naast elkaar te staan, en niet tegenover elkaar! Die naaste en jezelf zijn één!

Een verhaaltje over de hond die naar de kermis ging, opende mijn ogen voor deze houding. 

Ergens in de stad woonde een hond, die gehoord had, dat er op de kermis een spiegeltent stond, met wel duizend spiegels. Hij wist niet precies wat spiegels waren, maar wilde er wel naar toe. Om er te komen moest hij een heel eind lopen. Dat had hij er best voor over. En het moest midden in de nacht gebeuren, want dan was iedereen naar huis en kon hij, op zijn gemak, eens gaan kijken. Na het hele stuk gelopen te hebben, kwam hij op het kermisterrein aan en vond de spiegeltent. Hij zocht naar een opening, waardoor hij naar binnen zou kunnen. Aan de achterkant van de tent kon hij naar binnen glippen. Eenmaal binnen liep hij eerst door een paar gangen, daarna de hoek om en toen …. Toen keken uit wel duizend spiegels duizend honden hem aan. Hij vond dat zo leuk, dat zijn staart ervan begon te kwispelen. De honden in de spiegels kwispelden ook allemaal met hun staart. Hij werd er heel erg blij van en ontdekte dat er heel veel vriendelijke honden op de wereld waren!!! Hij zou elke dag naar vriendelijke honden op zoek gaan. 

De volgende dag kwam er een andere hond naar de kermis. Hij zag de grote tent, was nieuwsgierig en ja, ook hij vond de opening en kwam in de spiegeltent. Hij liep de gangen door, de hoek om en …. Uit duizend spiegels keken duizend honden naar hem. Deze hond schrok zich een hoedje! Hij werd bang. Hij gromde luid en liet zijn tanden zien. De honden in de spiegels lieten ook hun tanden zien! Deze hond liep van schrik, met de staart tussen zijn poten, heel hard weg en dacht, dat de wereld vol boze honden was. Hij kwam nooit, nooit meer terug.

Hoe hou ik me rustig, ondanks drukte om me heen in de samenleving? Door in mijn hart te blijven, door met mijn hoofd te plannen en door met mijn lichaam te doen. Zo simpel eigenlijk! Mogen u en ik beseffen hoe zo’n houding een goede keuze is om dit elke dag opnieuw waar te maken …