Hemelpost, thuis

In Amstelveen te wonen. Dichtbij het groene polderland. Waar mensen werken, kinderen spelen. En groeien in godes hand. - Wolken, zon en wind ervaren. En mensen elkaar groeten. Vriendelijk hun praatje maken. Niet omdat het zou moeten. - Amstelveen, je eigen thuis. Vele visies, vele wensen. Wonen, werken, spelen. Een thuis voor al die mensen.

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Na een dagje uit is het fijn om weer thuis te komen. Hoe komt dat toch? Zoals het klokje thuis tikt, tikt het ook bij de buren. Is dat zo? Voor de buren is dát hun thuis. Als buren elkaar in het oog houden, gaat het vast beter in elk thuis, dan als we elkaar uit het oog verliezen. Hoe gaat het ermee? Mooie vraag! Want inspirerend om te voelen hoe, na het overlijden van Kees, ik verder kan gaan vanuit het motto: Ik weet wat ik wil en ... ik doe het ook! Ik wil in en om me heen nieuw leven inblazen. In de buurt en er omheen. In de familie en er omheen. Met de vrienden, samen. Het geeft een krachtig signaal om vanuit het verlies, tóch het geheel te blijven zien en, overzichtelijk, dat geheel wijs te blijven dienen.

Hoe overzicht te houden, leert dit verhaaltje me.

Er was een alleen wonende monnik in het verre oosten, die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen. Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte en meditatie had. De monnik, die net een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: 'Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?' De mensen tuurden naar het water en zeiden: 'We zien helemaal niets'. Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. 'Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?' De mensen keken weer en zeiden opgetogen: 'We kunnen in de weerspiegeling onszelf zien!' 'Dat is de kracht van de stilte,' legde de monnik uit. 'Ik was water aan het putten en daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. Maar blijf nog even hier wachten.' Enige tijd later zei de monnik weer: 'Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?' De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: 'Nu zien we stenen op de bodem van de bron!' 'Juist,' beaamde de monnik, 'als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte en meditatie, kun je de grond van alles aanschouwen.’ ~ Bron: anoniem

Verbeter je de stilte? Stilte is echt kijken. Stilte is echt luisteren. Stilte is echt voelen. De vernieuwende slaap, de zuiverende droom, de reinigende woorden. In de adem is stilte. Stilte is altijd bij je, met je, aanwezig in je. Stilte is thuis zijn …