Herfst kleurt Amstelveen

De herfst is weer in volle gang en dat is te merken in Amstelveen. De bomen veranderen langzaam in een schilderij van rood, oranje en goudgeel, terwijl de geur van natte bladeren de straten vult. Het is het seizoen van pompoensoep, paddenstoelen die uit de grond schieten en kastanjes die voor het oprapen liggen. En kortere dagen die langzamerhand frisser worden. In parken en natuurgebieden trekken wandelaars eropuit om te genieten van het herfstlandschap.

De herfst is niet alleen een visueel spektakel, maar ook een tijd van bezinning. Terwijl de natuur zich opmaakt voor de winter, nemen veel mensen de tijd om even stil te staan, terug te blikken en vooruit te kijken. Want zoals de bladeren loslaten wat ze niet meer nodig hebben, zo nodigt de herfst ons uit hetzelfde te doen.

Herfst is niet echt mijn ding, nooit geweest. Ik heb meer met de lente en de zon. Eigenlijk zou ik de herfst en de winter het liefste overslaan. Maar lopend door Amstelveen in deze tijd van het jaar kun je de magie van de herfst ook hier beleven. Neem nu het gebouw Augustus aan de Lindenlaan (hierboven op de foto). Dit is al een kleurrijk gebouw, maar in de herfst lijken de kleuren van het gebouw en die van de bladeren op het hek voor elkaar bestemd en vormen ze samen een waar kunstwerk.

Afgevallen, gekleurde bladeren hebben iets fascinerends. Vroeger verzamelde ik ze en liet ze drogen tussen boeken. Dat moest je dezelfde dag al doen, anders verschrompelden ze alsnog. Wel tussen papieren zakdoekjes of servetten en dan kon je iets van de herfst een beetje vasthouden. Om ze dan lange tijd daarna terug te vinden in het boek, allang vergeten.

Nee, de herfst overslaan, dat zou onterecht zijn.

Zoals Toon Hermans schreef:

“Liedjes van de herfst zijn altijd somber,
zijn gemaakt van okers en van omber.
Toch ken ik septembers met een gouden glans,
Toch zijn er novembers met een toverdans.
De zon heeft in december mij al zo vaak verrukt
en dikwijls heb ik rozen uit de sneeuw geplukt.
En daarom schrijf ik dit kleine lied,
niet wachten op de lente, want dan komt ie niet.”

(Toon Hermans, Liedjes van de herfst, uit 80 gedachten, 2000)

Eigen foto's