Column Amanda ten Cate: Verkiezingen van een andere kant.

Elke vrijdag na het plaatsen van mijn column, kijk ik gelijk in de agenda wat er komende week allemaal te beleven is in Amstelveen, in de hoop iets inspirerends te vinden waar ik met plezier over kan schrijven. Deze afgelopen week was er, behalve de vaste clubjes in de buurtcentra waar ik nog niet grijs genoeg voor ben, weinig te beleven. Of nou ja, uiteraard één zogenoemd 'trending topic', jawel: De gemeenteraadsverkiezingen. Ik hoefde maar de hoek om te lopen of schrok van een grote Herbert Raat die mij vanaf een abri toekeek. Of even verderop weer boem! Marijn van Ballegooijen die mij met zijn zondagse glimlach vanaf een andere poster probeerde over te halen. Je kon er niet omheen. Het is een wonder dat ik geen nachtmerries heb gehad over alle grijnzende imponerende politici. Een soort Chucky maar dan anders en een hele hoop chucky’s.

Maar ja, wat kan ik erover schrijven? Ik deel hier liever niet mijn voorkeuren, en ik heb al eerder uitgesproken dat ik gewoon hoop dat ze hun woorden waar maken in daden. Toen, op de dag van de verkiezingen, ik in het stemhokje stond kreeg ik een ingeving om de verkiezingen eens van een andere kant te bekijken, en wel de volgende:

Nu is het moment aangebroken

Dat mijn lotgenoten en ik in de spotlight staan

Om er van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat

Met een geslepen uiterlijk tegenaan te gaan

Nu denkt u vast dat ik links georienteerd ben

Maar ik ben gewoon graag duidelijk te lezen

Waar het zwart-wit kijken is

Wil ik er een kleurrijke ”touch” aan geven

Wat ik minder aan mijn functie vind

Is dat ik het zelf niet in de hand heb

Ik word gepakt en een richting opgestuurd

Waar ik het niet altijd eens mee ben

Maar na al die jaren leg je je erbij neer

En komt wijsheid mettertijd

Maar dat het leven van een rood potlood

het niet altijd rozengeur en manenschijn is, dat blijkt

Ik wens iedereen een fijn weekend met als uitdaging dingen eens van een andere kant te bekijken. Succes!