Amstelvener Joeri Morpurgo behaalt doctorstitel

Na vandaag aanwezig te zijn geweest bij een indrukwekkende ceremonie in Leiden, kunnen we niet anders dan terugblikken op de jeugd van onze zoon – en Amstelvener – Joeri Morpurgo.

Al van jongs af aan heeft hij een enorme belangstelling voor dieren en de natuur. We herinneren het ons nog goed: hij kon net zelf de trap aflopen, zat dan met een pakje drinken en een stuk ontbijtkoek voor de televisie, waar de serie Animal Cops op stond. Voor wie deze serie niet kent: het gaat om een officieel politiekorps in Amerika die misstanden met dieren onderzoekt en daadwerkelijk bevoegd is om boetes uit te delen of mensen in hechtenis te nemen in afwachting van rechtszaken.

In zijn latere kindertijd en jeugd was het heel normaal dat hij, als hij onderweg was met vrienden, ineens van zijn fiets sprong en in het gras ging liggen omdat hij een bloemetje of insect had gezien. De rest moest dan maar even op hem wachten.

Op school was hij met veel dingen bezig – behalve met leren. Dat leidde tot een vmbo-advies vanuit zijn basisschool De Triangel. Wij waren verbaasd, maar wisten toen nog niet goed wat de gevolgen zouden zijn van zo’n advies. Met dit advies begon hij op het Hermann Wesseling College, waar hij in het keuzejaar opnieuw een vmbo-t/havo-advies kreeg. Dit keer waren we het er niet mee eens. We zijn verhaal gaan halen tot bij de directie, omdat we vonden dat er fouten waren gemaakt – zijn gemiddelde cijfers waren namelijk gewoon hoog.

Wij wilden dat hij naar de havo zou gaan, omdat we zeker wisten dat hij dat aankon – mits hij werd uitgedaagd. Tot dan toe waren de schooladviezen gebaseerd op onderprikkeling, wat bij Joeri juist leidde tot verveling en desinteresse. Uiteindelijk mocht hij het proberen, maar in een brief werd vermeld dat hij van school moest als hij het jaar niet zou halen. Het was duidelijk dat men het niet met ons eens was.

Maar wij kregen gelijk. Na het diploma havo met dubbel profiel ging hij door naar het hbo – hij had een nieuwe uitdaging gevonden. Terwijl hij Biologie studeerde aan de Wibautstraat in Amsterdam, gaf hij daar zelfs al les in biologie. Dat bleek later iets uitzonderlijks te zijn.

Vanuit het hbo vond hij zijn richting in de ecologie en evolutie, en ging hij studeren aan de Universiteit van Amsterdam (locatie Diemen), waar hij zijn master behaalde. Vervolgens startte hij zijn PhD in Leiden om doctor te worden. Daar deed Joeri jarenlang onderzoek naar onder meer geveltuintjes en hoe steden groener kunnen worden. Ook onderzocht hij de invloed van wereldwijde politiek, en met name verkiezingen, op ontbossing wereldwijd.

En dan zit je als ouder ineens in een eeuwenoud gebouw van de Leidse universiteit. Alles is protocol, ceremonieel en indrukwekkend. Professoren in lange zwarte gewaden en met bijzondere hoofddeksels komen binnen. Een man met een staf bewaakt de spreektijd alsof zijn leven ervan afhangt, terwijl de vragen op Joeri worden afgevuurd. Het is tijd om je onderzoek te verdedigen. En dat deed hij met passie en vuur – het was tenslotte zijn levenswerk tot nu toe.

Na precies een uur klinkt de doffe dreun van de staf op de grond. Wij moeten gaan staan, en de hooggeleerden verlaten de zaal voor beraad. Tien minuten later komen ze terug. Het hoofd van de universiteit neemt het woord, laat enkele professoren aan het woord, en dan volgt de officiële uitspraak: Joeri wordt benoemd tot doctor. Hij krijgt zijn titel overhandigd in een ronde koker. Als we deze later openen, vinden we een prachtig document, volledig in het Latijn, verzegeld met een klassiek rood zegel.

Na de receptie in de Orangerie van de Hortus, naast de universiteit, waar we veel felicitaties kregen en talloze foto’s maakten, keerde we huiswaarts.

Thuisgekomen van deze bijzondere dag moeten we alles even laten bezinken. Het voelt alsof onze zoon nu "af" is. We hebben gevochten voor wat wij vonden dat hem toekwam. We hebben hem alle kansen gegeven die binnen ons bereik lagen – en het is prachtig om te zien hoe hij die met beide handen heeft aangegrepen. Dít is het resultaat.