Column Jacobine van den Hoek: Winterse weg

Wandelend op de Rembrandtweg vallen ze mij op, witte bloemen met hangende kopjes en een groene kroon. Vorige maand was het plantje niet meer dan een verdord bruin bolletje in de grond. Nu staan de bloemen in groepjes in de donkere aarde. Donker! Ja. Diepdonkere aarde. Niets geen sneeuw. Zelfs geen laagje vorst. Ik buig voorover. Raak ze aan. En denk aan de witte winterdagen van voorheen. 

Elk jaar moest ik er op tijd bij zijn: nieuwe sneeuwlaarzen voor de jongens. Terwijl ik nog pepernoten in mijn mond propte zocht ik in de winkelschappen naar de juiste maten. Vaak was ik te laat en waren andere ouders mij voor. Ook een skipak was nodig. Wat moeten de jongens anders dragen als ze op de slee van de Amsterdamse Bos-heuvel afglijden.

Die zorgen zijn verleden tijd. Al twee winters achter elkaar liggen onze sleeën eenzaam en verloren in de schuur. Hangend aan een haak overzien ze de hopeloze situatie. Langzaam verspreid het roest zich over hun ijzers. Nooit zien ze frisse lucht. Vocht dringt in hun hout. En beestjes leven zich uit in naden. De herinnering aan een kinderhandje, trekkend aan hun touw, vervaagt. Alsof het er nooit is geweest. Tochten over bevroren ijs van de Poel. Het lijkt een eeuwigheid geleden. 

Met mijn vingertop til ik het kopje van het sneeuwklokje op. Ik zucht. Laat los. Het bloempje valt geknakt weer terug op zijn plek. De blaadjes zijn glashelder, las ik ergens; door invallend licht op luchtbelletjes tussen de bladcellen lijken ze wit. Zinsbegoocheling. Zoals bij bevroren waterdruppels. Ik mis ze. Dat kristalvormige water. De witte deken. De magische wereld. Het gedempte geluid. 

Ik knoop mijn sjaal wat losser – had hem niet om hoeven doen – sta op en stap over een plas water. Dan kijk ik naar de hemel. Zie grijsgrauwe wolken en weet dat het niet lang zal duren voordat het water naar beneden zal vallen. In druppels. Helaas. Net als het sneeuwklokje laat ik mijn hoofd hangen. Sluit mijn ogen. Het enige wat ik kan doen is dromen van een winterse weg.  

MijnAmstelveen volgt Jacobine van den Hoek 

Jacobine blogt en vlogt over boeken, (veranderingen in) de boekenwereld, schrijvers, boekpresentaties en over het proces om schrijfster te worden. 

Onlangs is de 2e druk Zondebok, de debuutroman van Jacobine van den Hoek, verschenen. Zondebok is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel. 

Haar columns worden wekelijks gepubliceerd in het Amstelveens Nieuwsblad.

Link naar website Jacobine van den Hoek