Column Johan Bos: Stadsdichter

Ooit nam ik, op herhaaldelijk aandringen van bestuurders en raadsleden, deel aan de verkiezing van Amstelveens eerste Stadsdichter. Onzin eigenlijk, want ik kon van tevoren weten geen kans te maken. Toenmalig burgemeester Jan van Zanen had mij eufemistisch gezegd dat lofzangen op de gemeente niet bepaald verboden zijn. Omdat superlatieven jegens de lokale overheid mij evenmin liggen als die omtrent andere instanties was de strijd bijna per definitie niet aan mij besteed. Ach, misschien was dichter Koos Hagen ook wel beter dan ik.

Hij is ook niet gespeend van een zekere pathos bij het voordragen van zijn creaties. Maar in reclamestad Amstelveen paste hij toch minder goed dan zijn opvolger, Matthijs den Hollander.

Poëzie

Of die echt dichter is, weet ik niet. Toen hij in 2014 werd gekozen voor een periode van twee jaar, waren er volgens mij betere kandidaten als het om poëzie ging. Hij gaf zelf ook toe daarmee pas laat te zijn begonnen. Was naar eigen zeggen wel copywriter van beroep, hetgeen dan ook resulteerde in een onafgebroken reeks reclameteksten voor Amstelveen, het bestuur van de stad en eigenlijk alles wat zich daarin bevindt. Er gebeurt nooit iets verkeerd, de Poel is prachtig en we moeten allemaal lief zijn voor elkaar. In Amstelveen schijnt altijd de zon.

Breekijzer

De gemeente wil niet van hem af want hij is nu eenmaal een goede dagvoorzitter, entertainer en alles waar men hem bij congressen, ook van ambtelijke organisaties, meer voor kan gebruiken. Den Hollander presenteert ook de maandelijkse talkshow van BV Nederland. Kortom: Het Stadsdichterschap was voor hem slechts een breekijzer om zich breder te manifesteren dan zijn voorganger, de eerste dichter van de stad ooit. Er is zo langzamerhand geen happening van enige importantie meer of hij speelt er een cruciale rol in.

Performer

Over de opvolging van Matthijs den Hollander hoor ik dan ook niks, hoewel de periode waarvoor hij werd aangesteld allang voorbij is. Van mij mag hij blijven en ook van de gemeente en notabelen, zeg maar de lokale elite. Heeft het met dichten weinig te maken dan ik elk geval met zijn plaatselijke bekendheid als performer.

Al lofzangen spuiend wist hij zich een beter in het oog springende plaats te veroveren als Stadsentertainer dan Koos Hagen, die zich bij het dichten hield.

Den Hollander had gewoon van meet af aan de wind mee. Mijn dochter vindt hem een knappe man en ik denk dat meer vrouwen (te oordelen aan die van mij) hem aldus kwalificeren. Zachtmoedig is hij ook en hij weet bijna elke lokale gebeurtenis tot een manifestatie te verheffen, die een zweem van belangrijkheid in zich draagt. Wie het eenmaal tot plaatselijke knuffelentertainer heeft gebracht, kan eigenlijk doen wat hij wil. Alles wat hij zegt, wordt mooi gevonden.

Ceremonie

Ik gun hem dat van harte. Maar het merendeel van zijn optreden heeft volgens mij minder met het schrijven van echte gedichten te maken dan met het beklimmen van de bühne en het daar een ceremoniële status geven aan wat nauwelijks poëzie kan worden genoemd. Nee, ik ben daar niet tegen. Ik vind het handig. Jammer voor degenen die mogelijk betere poëzie maken, maar bij de verkiezing destijds niet de show stalen.

Ik denk nog wel eens aan Koos Hagen, maar zijn tijd zat er na vier jaar op. Hij was eerder voor twee jaar benoemd, maar de gemeenteraad kan in zulke gevallen niet tellen. Hij is misschien wel een echte woordkunstenaar, maar geen showmaster. En die zocht de gemeente blijkbaar eigenlijk. Al noemt zij die dan dichter.