Column Conchita Willems: Schrijfclub Elsrijk inspireert Linda Edwards tot het schrijven van twee boeken

Meer dan zes jaren houdt Linda Edwards Engelse conversatie sessies in Stadsdorp Elsrijk. En is zij lid van een schrijfgroep in Elsrijk, na het volgen van de cursus Schatgraven van Connie van Gils. In 2018 verscheen haar eerste Engelse boek met anekdotes zoals And what brought you to Amsterdam, Walking the dog en Becoming Dutch over haar ervaringen in Nederland. Ook bijzondere momenten en mensen uit haar geboorteplaats Ramsgate (UK) en de tijd dat ze als au pair werkte in het vrije Californië van de jaren zeventig zijn daarin beschreven. Als rode draad door haar werk loopt de genegenheid voor de mensen om haar heen en de onverwachte vriendelijkheid van vreemden, die ze met humor beschrijft.  In gezelschap van de schrijfgroep, deelnemers van Linda’s Engelse conversatie sessies en goede vrienden werd haar tweede boek ‘More anecdotes of a baby-boomer pensioner’ afgelopen december gepresenteerd.  Op haar verjaardag waren zij uitgenodigd in de huiskamer en Peter, de echtgenoot van Linda, was voor de gelegenheid stemmig gekleed als kasteelheer annex butler. Hij serveerde champagne en paling, en vulde royaal bij. Connie hield een passende toespraak. Dit tweede Engelse boek van Linda gaat verder waar haar eerste boek ophield; we komen meer te weten over Linda zelf en de milde, humoristische blik waarmee ze de wereld en zichzelf beziet. In dit boek lees je meer over gevoelens en verhalen.

Wie is Linda? Ik ging op bezoek bij haar. Al 46 jaar woont zij in Nederland, waarvan eerst in Amsterdam en ruim 40 jaar in Amstelveen. Dit maakt dat zij zich nu meer Nederlandse voelt dan de geboren en getogene in Engeland. Zij vindt vooral de open dialoog houding in ons land bijzonder fijn en vooral gezellig. Het wonen en leven in Nederland ervaart ze als vrij. In Engeland voelde ze meer vooroordelen. Er is nog dat klassensysteem, dat hier helemaal niet telt. Beide boeken vertellen over voorvallen in haar leven die persoonlijk voor haar eruit springen. Aan een paar indrukwekkende vrienden wijdde zij ook aandacht in de boeken. Als 13-jarige is zij begonnen met het schrijven in een dagboek en dat doet zij tot op heden nog steeds. Ze kon vanaf die tijd niet meer stoppen en bleef schrijven. Door het volgen van de autobiografische schrijfcursus van Connie kwam de inspiratie een echt boek te schrijven.  In 2 maanden tijd schreef ze in een flow, achter elkaar. Het tweede boek ging wat langzamer, na 6 maanden was dit klaar. Beide boeken zijn geschreven voor mensen om haar heen, familie, vrienden, collega’s. Terugkijkend ziet ze dat uit haar Californische tijd relatief veel anekdotes zijn beschreven. Die grote stad San Francisco heeft veel betekend voor haar. En een paar jaar later de stap naar Amsterdam eveneens. Die stappen nam ze met vertrouwen in het toeval, zonder een plan. En die stappen blijken achteraf inderdaad goed te zijn geweest. Dat toeval is geen gelukstoeval: het is het vertrouwen hebben in het weten dat het goed is. Tevreden terugkijken is haar gegund. In het eerste boek bijvoorbeeld schrijft ze over haar lievelingsoom. Toen ze op bezoek was bij haar ouders nam ze een kreeft mee, wat zij heerlijk vinden. Deze oom was toevallig op bezoek en zei: Ik vind kreeft ook heel lekker! Aangezien hij 2 weken later jarig was, stuurde ze hem een kreeft. Hij was zo blij en liet haar weten hoe heerlijk die kreeft was. Kort erna overleed hij en het voelde zo goed dat ze dit gedaan had. Wat een mooi toeval dat ze hem ontmoette bij haar ouders! En wat vriendelijkheid betekent! In beide boeken schrijft zij over het Nederlandse worden, to become Dutch. Hoe het is om trots op Nederland te zijn. Of ze schrijft hoe het is om niet te kunnen slapen, dat ze schreef midden in de nacht; gedurende 15 jaar was dat in haar leven een feit.

De Schrijfclub Elsrijk stimuleert enorm. Er worden tips aan elkaar gegeven, kritiek wordt gegeven, thematische focus houdt elkaar helder. Wellicht, vraagt ze zich af, is het schrijven een drang om iets na te laten voor als ze er niet meer is? En schrijven op een humoristische wijze is een bewuste keuze. Want in de eerste plaats schrijft Linda voor zichzelf en ziet zij haar eigen levensverhaal met vriendelijkheid en humor. Daarbij, ieder mens heeft toch een eigen verhaal? En het is ok om te zijn wie je bent. Het is goed om te schrijven over wat je weet.