Taalcoaches gezocht! - Robert Logger

Op Mijnamstelveen stond een leuk artikeltje over het taalcoachen. Op de foto stonden een taalcoach met haar taalmaatje. Zo begon ik in 2013 ook met taalcoachen, met één taalmaatje. In die tijd was je een jaar gekoppeld aan dat taalmaatje. Nadat ik dit traject afgerond had, volgde meteen een tweede, met het verzoek of het mogelijk was of ik er misschien nog eentje wilde hebben. Dat kon prima, in die tijd was de bibliotheek tot 19.00 open, dus kon ik dat perfect na mijn werk doen, met als gevolg dat ik heel snel met drie taalmaatjes zat. 

Omdat er bij het Taalhuis wachtlijsten waren, en mensen probeerden deze te omzeilen, gebeurde het soms dat er ineens een buur of vriend van een taalmaatje meekwam. Daar liet ik de mensen vrij in, het was en is immers hun sessie. Zo kabbelde het taalcoachen door tot de verschrikkelijke datum van 15 maart 2020, corona. De bibliotheek ging dicht, dus was ik mijn vaste plekje kwijt, en moest ik online verder gaan. 

Ik kan melden dat dat niet te doen is als het taalniveau te laag is, het spreken met handen en voeten, wat dan nodig is, is niet mogelijk. Gelukkig kwam er heel snel een uitzondering, en konden we weer aan de slag. Dit keer niet meer in de bibliotheek, maar bij de mensen thuis, waar inmiddels ook groepjes ontstonden. Dit heb ik volgehouden tot 2024.

In 2024 kreeg ik weer een aanvraag van het taalhuis of ik nog plek had voor een volgend taalmaatje. In overleg met de groep, verhuisde de groep naar een buurthuis. De bibliotheek was geen optie meer, deze gaat na corona al om 18.00 dicht, in plaats van 19.00. Inmiddels kwam ik erachter dat ik heel stilletjes tien jaar vrijwilliger was. 

Bij het tellen merkte men bij het Taalhuis dat ik tientallen mensen had geholpen. Bij een snelle telling bleken dat over de tachtig mensen te zijn. In het buurthuis gebeurde waar ik al een beetje voor vreesde, mensen zagen ons bezig, en wilden meedoen, wat weer tot extra inschrijvingen leidde. In diezelfde periode werd ik ook vrijwilliger bij de internationale kerk in Amstelveen. Bij mijn eerste dienst werd ik herkend door één van mijn taalmaatjes,”Wat leuk, mijn taalcoach staat aan de deur.” Dat resulteerde in een aantal aanmeldingen voor het Taalhuis, waar men zich afvroeg waar die mensen ineens vandaan kwamen. De kerk, XRDS, bood deze groep een ruimte aan in hun gemeenschapscentrum aan de Bovenkerkerweg. Ik kreeg daar de beschikking over een groot scherm, waardoor mijn taalmaatjes niet meer naar mijn computerschermpje hoefden te staren.

Nu is het leuke van een groep dat de leden elkaar gaan helpen. Het resultaat is dat er taalmaatjes blijven hangen en assisteren in de groepen. Hoe groot de groepen zijn? Op dit moment heb ik een groep met zes en een met dertien taalmaatjes. Een klein geheimpje is dat er zelfs vriendschappelijke banden met diverse taalmaatjes en met de taalmaatjes onderling zijn ontstaan.

Wil je een keertje zien hoe het bij mij werkt, neem dan gerust contact met mij op. Wil je na dit verhaal zelf taalcoach worden, neem dan contact op met het Taalhuis. Ze zijn te vinden in de Bibliotheek op het Stadsplein.

Dan nog een klein verzoekje van mijn taalmaatjes. Als ze Nederlands proberen te spreken, schakel dan niet direct over naar het Engels, het meeste leert men in de praktijk.

Robert Logger