Toneelgroep Lybertijn in huiskamer theater, Stationstraat 22

Toneelgroep Lybertijn presenteert:“We kunnen het wel… maar niet met elkaar”

In hun prachtige huiskamertheatertje, Stationstraat 22, nodigt Lybertijn u uit om te genieten van een creatieve voorstelling op 22, 23 en 24 november 2024.
Regisseur Lydia Looije is bij ons welbekend vanwege het succesvolle kindertheater.
Entree 10 Euro
Reserveren lydialooije@ziggo.nl

Werk aan de winkel
Elk jaar maken en spelen wij met groot plezier en inzet in ons geweldige huiskamertheatertje. Vorig jaar kwamen we met een eigen gemaakte productie en dit jaar wilde iedereen zich weer eens in een rol vastbijten en zich lappen tekst eigen maken. En ik kan u zeggen dat dat wederom is gelukt! Ons stuk “We kunnen het wel… maar niet met elkaar” bestaat uit mensen, zoals u en ik, met een gebruiksaanwijzing. Wij zijn nu nog druk bezig om met alle ingrediënten ons stuk naar een mooi eindproduct te brengen.Tijdens onze repetities werd het stuk, naarmate we het beter leerden kennen en de rollen daarin helderder werden, al stoeiend met alles dat voorbij kwam, steeds mooier en indrukwekkender. We hopen dat we jullie kunnen meevoeren in de ondertoon en dat we jullie een mooie avond/middag zullen bezorgen.

De ingrediënten en voorbereidingen:
We kennen het allemaal, leven in de illusie dat het goed is om ons aan te passen, goed is om heel hard te werken, om te presteren, om een goede vader of moeder te zijn, om goed voor de dag te komen etc. Ondertussen vechten we, bevriezen of vluchten we in onze overlevingmechanismes als we geraakt worden in onze diepste pijnen die vaak van generatie op generatie doorgegeven is doordat belangrijke ervaringen niet erkend en gevoeld konden worden. De illusie van afgescheidenheid. Een herinnering is een ervaring uit het verleden die in het geheugen is opgeslagen. We handelen naar onze interpretatie daarvan en daarmee zijn herinneringen altijd subjectief. Schuld, schaamte of oordeel ligt daaraan ten grondslag en nemen een prominente plek in….Wat we ook weten is dat als er drank in de man is, het gemakkelijker lijkt en er veel meer gezegd/uitgesproken wordt…Kinderen en dronken mensen zeggen de waarheid…

Het stuk “We kunnen het wel… maar niet met elkaar” is een tragikomedie over oud zeer dat naar boven komt en niemand meer een blad voor de mond neemt.. (naar het stuk Familie van Maria Goos)
Een skivakantie met de kinderen en aanhang lijkt een goede gelegenheid om nog een keer met z’n allen als familie bij elkaar te zijn. Moeder heeft kanker en is opgegeven. Het moet een mooie herinnering voor later worden maar er ligt veel onuitgesproken familieleed onder de oppervlakte. Vooral de naderende dood van Els voedt de noodzaak om open en eerlijk alles uit te spreken naar elkaar. Het ongemak wordt weggespoeld door teveel drank en de spanningen zorgen ervoor dat iedereen ongeremd, zijn ergernis en wrok uit. Terwijl iedereen met elkaar in de clinch ligt, zorgt moeder Els voor een verrassing. Voor Von en Nico is het inderdaad een opluchting om te zeggen wat ze denken en voelen. Sandra loopt over van de bezorgdheid. Bibi voelt zich schuldig en Jan moet leren leven met zijn waarheid dat hij Els misschien wel dood heeft gewild. Ze hebben elkaar niet gelukkig kunnen maken. Deze mensen houden van elkaar zonder het zelf te begrijpen of haten elkaar omdat de ene nooit is wie de ander graag wil dat hij is. Ze kunnen niet met en niet zonder elkaar.

Entree: 10 euro
Reserveren bij : lydialooije@ziggo.nl

Door: De Keizer