Tuin - Eljo Morpurgo

Wat een mooie lente met al dat zonnige weer. De korte broek of het zomerjurkje is weer uit de kast en in de winkels liggen de eerste BBQ pakketten te schreeuwen om aandacht.

“Geniet van de lente en het mooie weer zolang het nog kan, gooi je barbecue aan en leg mij er op”.

De terrassen lopen weer vol met vrolijke mensen die een ijsje halen of een drankje doen. Ik zit in de achtertuin terwijl ik deze column schrijf. Onder de parasol in de schaduw want we moeten wel met maten van de zon genieten om er later geen last van te krijgen. Bij deze mijn advies, smeren, smeren, smeren en met mate in de zon.

Een Vaderdag of drie of vier geleden kreeg ik een gasbarbecue. Dit omdat ik die kolen en het schoonmaken zat was. Ook is het veel fijner als je met een minuut je vlees op de barbecue kan leggen. Dat wachten op kooltjes die heet moeten worden is niet mijn ding. Nu een jaar of vier later haal ik hem uit de schuur en controleer de belangrijke punten. Een gasbarbecue is namelijk iets wat je niet zonder controle elk jaar kunt aansteken.

De slang zit in het vierde jaar en dat is een beetje de tijd dat je deze moet gaan vervangen. Controleer altijd de aansluitingen dat deze niet defect, gescheurd of versleten zijn, en de slang of deze nog soepel is en of de seal van de drukregelaar nog dicht zit. Op de officiële slang staat altijd een jaartal van vervangen. Verstandig is deze periode aan te houden om geen brand of explosies te krijgen terwijl je lekker bezig bent.

Bij mij is alles gecontroleerd en vervangen waar nodig. Niets is fijner om een salade en wat knabbelgroente op tafel te zetten. Wat plakjes stokbrood en dan de gasknop open en de barbecue opwarmen voor het vlees. Rond een uur of vijf ben ik duidelijk niet de enige die de barbecue aanzet. Vanuit meerdere tuinen in Westwijk komen de eerste rookwalmen en vleesgeuren je al tegemoet, duidelijk nog op kolen. Hier en daar klinkt muziek en geroezemoes.

Heel lang geleden woonde ik op kamers waar alleen een raampje open kon. Afzien op die studentenhokjes op Uilenstede. Later verhuisde ik naar een andere kamer op de unit en had ik voor het eerst een balkon. Ik denk dat het 1 bij 2 meter was, maar de deur kon open en dat was echt luxe. Daarna verhuisden we naar een van de Logger flats maar helaas met het balkon aan de verkeerde kant. Moesten we met mooi weer nog steeds naar het Amsterdamse bos of Ouderkerkerplas.

Toen het project Westwijk kwam schreven we ons in en waren we de gelukkige van een eigen woning met tuin voor en achter. Nu, dik 35 jaar later genieten we nog elke zomer van de tuin. De schuifdeuren open op een ligbedje in de schaduw. Eten in de tuin aan de grote tafel, en dat hoeft niet eens met barbecue te zijn, gewoon lekker borrelen in de zwoele avond is al fijn. Of in de avond als het iets frisser word op de ligbedden tegen elkaar aan onder een dekentje de dag bespreken.

Ik weet het, een tuin is luxe en niet iedereen heeft het. Alhoewel er natuurlijk ook mensen zijn die geheel nooit in hun tuin zitten. Maar wij, wij zijn enorme geluksvogels dat we hier mogen wonen, dat beseffen we elke dag.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo