Inbraak - Eljo Morpurgo

In de buurt-WhatsApp (WABP)-groep komen twee filmpjes van vier grote mannen met, zo lijkt het, grote staven in hun handen. Ik herken het als een mogelijke koevoet of breekijzer. Ze worden van achter gefilmd en lopen een achtertuin in, ergens in onze straat naar de schuifpui. Als ze voor de deuren zijn aangekomen, kun je de gezichten al herkennen door een lamp midden in de achtertuin.

Het wordt nog veel duidelijker als achter hen een groot licht aangaat dat hen en de gehele tuin totaal in het licht zet. De vier mannen schrikken ervan en een van de mannen loopt naar het licht en bemerkt dan dat er ook een camera bij zit die hen filmt. De reactie van de mannen is paniek en ze maken rechtsomkeer de tuin uit. Ze zijn gesnapt en zeer herkenbaar gefilmd. Dit alles is te zien in de twee filmpjes in de besloten groep van de buurtpreventie-app, waar ook de politie in zit.

De filmpjes maken bij ons een angst los, omdat we in de afgelopen jaren al zoveel inbraken en pogingen daartoe hebben meegemaakt. Het gaat bijna altijd om georganiseerde misdaad. Huizen worden leeggehaald; de spullen gaan in busjes en rijden meteen diezelfde avond of nacht de grens over. Dit weten we van politie die een groep heeft aangehouden richting Tsjechië met spullen uit onze straat.

De inbraken gebeuren meestal als de wintertijd is ingegaan en het snel donker wordt. Maar ook door de feestdagen en mensen die een avondje naar familie of kennissen gaan of naar het buitenland. Zo hebben we het ook al meegemaakt op oud en nieuw, als het vuurwerk afgaat en het niet meer hoorbaar is als er een raam wordt ingeslagen. Ook lopen er dan zoveel onbekenden door de wijk dat je het niet weet als iemand niet in je straat hoort.

Vraag me niet hoe inbrekers dit allemaal weten, maar ik schrijf hier puur uit ervaring van al de jaren dat we deze ellende om ons heen hebben meegemaakt. En de angst van mensen, net als wij, dat er vreemden in huis hebben gelopen of nog steeds lopen terwijl je boven ligt te slapen. Zo vertelde een ouder dat hij zo blij was dat niet een van zijn dochters toen naar beneden was gegaan om iets te drinken.

Wat in het hoofd van bewoners van de buurt overblijft, is hernieuwde onzekerheid en onveiligheid. Voor de zoveelste keer dat als je even je woning verlaat, deze nog hetzelfde is als je terugkomt. De angst dat als je binnenstapt, er al mensen in je huis zijn. De angst dat je ramen of deuren moet laten repareren of je dierbare spullen kwijt bent. De angst dat jijzelf en je kinderen niet meer veilig zijn in je eigen buurt.

Uit al deze ervaringen heeft bijna iedereen meerdere camera’s en verlichting in en om het huis gehangen. Eigenlijk is het diep triest dat het zover is gekomen, maar dit is hier in de buurt nog het enige wat een beetje een veilig gevoel geeft.

Geniet van elkaar en het leven.
Eljo Morpurgo