Vrede - Eljo Morpurgo

Elke dag zie ik dezelfde beelden: oorlog, geweld, ellende. Of ik nu de tv aanzet of even online kijk, het nieuws lijkt alleen nog uit somberheid te bestaan. Goed nieuws is zeldzaam geworden. En eerlijk? Ik ben het zat. Ik ben nieuwsmoe — niet omdat ik ongeïnteresseerd ben, maar omdat het me raakt en ik er niets aan kan veranderen.

Toen Rusland Oekraïne binnenviel, dacht ik: hoe kan dit in onze tijd nog gebeuren? Natuurlijk, wij krijgen maar één kant van het verhaal te zien, maar één ding staat vast — mensen sterven, gezinnen vallen uiteen, levens worden verwoest. Zelf was ik ooit de laatste lichting dienstplichtigen. Niet vrijwillig, gewoon omdat het moest. Als er toen oorlog was geweest, was ik waarschijnlijk niets meer geweest dan kanonnenvoer. Die gedachte komt soms weer terug als ik de beelden van vandaag zie.

Na corona ben ik anders naar nieuws gaan kijken. Het is vooral negatief geworden — een continue stroom van rampspoed. Ik lees geen kranten meer, geen nieuwssites. Alleen nog het zesuurjournaal, en zelfs dat voelt als verplicht huiswerk. De berichtgeving is vaak eenzijdig. Er wordt gekozen wat we wel en niet te zien krijgen.

Als ik de oorlog in Oekraïne zie, of het geweld tussen Israël en Palestina, dan doet dat pijn. Tienduizenden mensen zijn dood, miljoenen op de vlucht. En ik zit thuis, met een bord eten op schoot. Dat voelt niet goed.

Binnenkort zijn er verkiezingen. Veel mensen hopen dat het anders wordt, maar ik hoor al jaren dezelfde beloften. “Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst,” zeggen ze in reclames. Voor de politiek zou ik het omdraaien: er waren geen resultaten, dus waarom zou dat nu ineens veranderen?

Toch wil ik blijven hopen. In het Midden-Oosten probeert Amerika een wapenstilstand te bereiken tussen Israël en Palestina. Misschien lukt het. Misschien ook niet. Maar stel je eens voor dat het lukt — en dat het daarna in Oekraïne ook stopt. Wat een wereld van verschil zou dat zijn.

En dan te bedenken dat er nog talloze oorlogen zijn waar we nauwelijks iets over horen: Jemen, Soedan, Nigeria, Myanmar, Congo, Haïti, Afghanistan. Elke dag sterven daar mensen, onzichtbaar voor onze camera’s.

Vrede lijkt normaal, maar het is misschien wel het meest kwetsbare wat we hebben.

Geniet van elkaar en het leven.
Eljo Morpurgo