Column Amanda ten Cate: 'We gaan het er niet over hebben'

Het is weer vrijdagochtend. Terwijl ik met mijn dampende mok thee op de bank zit en mijn laptop op mijn schoot, zit ik te peinzen waar ik deze week weer over zal schrijven. Waar ik jullie ogen en hersenen mee zal vermaken. Ja, het onderwerp waar we deze week eigenlijk niet omheen kunnen is natuurlijk het stemmen. En nee, muzikanten die hun orkest missen, niet het stemmen van jullie instrumenten maar ons grondrecht, het stemmen voor de verkiezingen. Want ja we hebben er allemaal mee te maken gehad. Of door het grote formulier, met je toch al wat oudere, minder fitte armen, uit elkaar te vouwen en dan een formulier voor je te hebben wat bijna zo groot is als je keukentafel door de flinke hoeveelheid partijen die erop staan. En waarbij je de rek en strek oefeningen al doet door met jouw eigen rode potloodje (Sorry mannen, klinkt wel een beetje raar op deze manier, maar ik heb het gewoon over een kleurpotlood) het juiste hokje moet inkleuren en dan moet dat ook nog in de juiste envelop en de stempas weer in een andere, die weer in die ene envelop moet. Snapt u het nog? Dus ja, als de hersenen al best wat levensjaartjes hebben meegemaakt, is dat toch een soort van hogere wiskunde voor je. Of je kon op één van de drie dagen naar een stembureau in jouw buurt komen om daar in een hokje, waarbij je blauwe plekken overhoudt aan de wanden waar je tegenaan stoot tijdens het openvouwen van het XXL-formulier, jouw stem uit te brengen.

Maar ja, eigenlijk wil ik het helemaal niet over politiek hebben, want daar gaat het al de hele week over. Ik ga het er dus ook niet over hebben dat ik er, om bepaalde redenen die jullie weten, er met mijn rolstoel heen ging en de zeer vriendelijke jongen van het stembureau mij verwees naar het stemhokje waarbij het tafelblad zo hoog was dat ik op de tast mijn stem had moeten invullen totdat een vrouwelijke collega van hem doorhad dat dat misschien niet de meest handige optie was en mij naar het hokje verwees dat wel gemaakt was voor iemand in een rolstoel. Ja en dan sta, ehhh zit je daar met dat grote formulier voor je...Weet je het zeker dat dat diegene is waar je echt op wilt stemmen? Denk dat we dit allemaal wel kennen. Tenzij je echt honderd procent achter een partij staat. Maar ja als je toch een beetje een zwever bent, is het spannend. Want ja, doen ze wat ze beloven? Maar oh ja, we gingen het niet over politiek hebben he. Ik ga het dus ook niet hebben over de verdeeldheid in Nederland dat een deel van de mensen wel hun rode potloodje mochten houden en anderen weer niet (Blijft toch raar klinken. Hoop niet dat er in een ziekenhuis een stembureau was want dan ga je helemaal op je hoofd krabben bij deze opmerking). Ik ga het niet hebben over Hugo de Jonge die een paspoort bij zich had met gaten zo groot als in een Emmentaler kaas en dat niet doorhad. Hey joh, ook politici zijn maar mensen! Ik hoor het Maxima al zeggen 'Beetje dom.' 

Tja. Ik ga het niet hebben over Sigrid Kaag die in een te kleine ruimte met teveel mensen te dicht op elkaar en zonder mondkapje een feestje bouwde na haar overwinning. 'Beetje dom', daar is hij weer. Maar hey, hebben we allemaal niet al een keer per ongeluk of bewust stiekem een Corona maatregel overtreden? Maar daar ga ik het niet over hebben, want ik ging het niet over de verkiezingen hebben.

Nee, ik ga het erover hebben dat ik naar buiten kijk en de zon mij zie toelachen, dus ik zo lekker even naar het bos ga om de natuur en diens inspiratie in mij op te slurpen en mij daarna heerlijk te storten op mijn boek. De wereld van de natuur en fictie in, waar voor even geen politiek bestaat. Ik wens iedereen een stralende dag en een nog stralender weekend!