Nieuws

Whispering Seaweed
Rubrieken: Nieuws, Rondje Kunst Keizer Karelpark
Gepubliceerd:
Laatste update:
Bron: Karin de Koning/redactie MijnAmstelveen
We staan hier op het Keizer Karelplein, waarschijnlijk het oudste stukje Amstelveen. In 1977 verscheen het boekje De geschiedenis van het Oude Dorp Amstelveen, geschreven door C.D. Gast, archivaris gemeente Amstelveen en C.J. Visser, afdeling voorlichting Amstelveen. Ze baseerden zich op een landkaart uit 1629 en op oudere documenten. Daaruit bleek dat er al vroeg in de middeleeuwen een kerk stond op de plaats waar wij nu staan. Het was De Nieuwe kerk, in tegenstelling tot de Oude kerk in Ouderkerk.
In 2019 is hier een interessante kleine rotonde aangelegd. Een rotonde waar je geen rondjes omheen kunt rijden, want hij is niet rond maar druppelvormig. Komend van de Van der Hooplaan kun je niet de rotonde om rijden om links af te slaan naar de Keizer Karelweg. De punt van de druppel verhindert dat. Als je hier de gelede bussen, die van het Stadshart komen, de bocht om de druppel ziet nemen, kun je alleen maar veel respect voor de bestuurders hebben, want jee, wat is de rijbaan krap en de bocht scherp.
Op dit oudste stukje Amstelveen wilde de gemeente iets fraais neerzetten, een kunstobject. De keuze viel op Margot Berkman. Margot woont en werkt in Zandvoort en laat zich inspireren door het leven in zeeën en oceanen. Haar werk past dus wel op een plein dat de vorm van een druppel heeft. Bovendien ligt het plein door al het afgraven van het veen sinds de middeleeuwen nu zo’n tweeëneenhalve meter onder de zeespiegel. Het werden drie - tja, hoe moeten we het noemen? – zeewierboompjes, Whispering Seaweed, Fluisterend Zeewier.
Als symbool zijn ze goed geslaagd. Ze herinneren ons eraan dat wieren en algen de longen van de wereld zijn. Volgens Margot leveren ze meer dan 54% van de zuurstof op aarde. We moeten dus goed voor onze zeeën en oceanen zorgen.
Wat valt er verder op aan deze drie kunstwerken? Eigenlijk niets. En dat is vast ook wel de bedoeling geweest bij de opdracht van de gemeente. Misschien dacht de commissie: ‘Laten we voor iets onopvallends kiezen, dat rotondetje is zo klein, de automobilisten en buschauffeurs hebben al hun aandacht nodig om die bocht zonder kleerscheuren door te komen, laten we ze dus maar niet afleiden door iets opdringerigs.’
Ik moest erg aan deze zeewierboompjes wennen, maar vind het geheel nu een geslaagd project. Of de boompjes ook echt met elkaar fluisteren, heb ik niet kunnen ontdekken. Daarvoor is er te veel verkeerslawaai.
Zie: www.margotberkman.nl
Karin de Koning

















