Column Amanda ten Cate: De man van de apotheek

Elke week is het weer een leuke uitdaging voor mij waarover ik jullie zal vertellen. Deze week zat er volgens mij even net zoveel sneeuw in mijn hoofd als dat er buiten viel. Melancholisch keek ik naar de vlokjes die eerst woest in kolken, waarna langzaam dwarrelend op moeder aarde terecht kwamen. Stoer trotseerde ik de sneeuw om naar mijn fysio te komen waarbij ik hard duimde voor mijzelf dat zij geen extra "reparatie-klussen" aan mijn lijf zou hebben van het lopen door de sneeuw. Maar gelukkig was het lot mij deze week goed gezind. In ieder geval beter gezind dan de arme man van de apotheek. De apotheek waar ik klant ben is zo aardig om mijn medicijnen bij mij thuis te leveren. Elke keer groet ik dezelfde, altijd even vriendelijke man weer die met een glimlach mij de zak medicijnen geeft. Ja ik krijg de zak, maar op een andere manier... (Voor wie die uitdrukking nog kent). Echter was het vriendelijke gezicht deze week een gezicht waar wanhoop in te lezen stond. Omdat de muren op mij af kwamen besloot ik om samen met mijn buurvrouw een ommetje door de sneeuw te maken. Ik wist wel dat die dag mijn medicijnen bezorgd zouden worden. Maar ik ben wel vaker er even niet en dan wordt de zak in de brievenbus gegooid. Dus zag geen probleem in het ommetje. Echter toen wij terugkwamen kwam de vriendelijke man wanhopig op ons af met de vraag of wij hem alsjeblieft konden helpen zijn auto uit de sneeuw te krijgen. Door de woest waaiende wind van zondag waren er veel ongelijke hopen sneeuw. De beste man zat vast in zo een hoop. En waar geen hoop was, spinde het wiel van gladheid. Hij had zelfs de truc met de automat al uitgeprobeerd, maar tevergeefs. Mijn altijd behulpzame buurvrouw besloot uiteraard te helpen. Ik had met liefde geholpen maar ja waarschijnlijk zou dat slechts geresulteerd hebben in een bezoek aan de eerste hulp. En die heb ik wel genoeg gezien de afgelopen tijd! Met zijn tweeën lukte het niet dus aan mij de taak meer buren op te trommelen. Uiteindelijk wisten zowel mijn buurvrouw als ik een sterke buurman over te halen om te helpen. Waarvan één zelfs op zijn huisslippers! Wat een held! Terwijl de man van de apotheek in zijn auto zat, hebben de buren met zijn vieren de auto uit de sneeuwhoop gekregen. Er werd sneeuw weg geschept, er werd tegen de auto geduwd, en ja hoor eindelijk was de auto weer vrij en kon de beste man zijn rit vervolgen naar andere patiënten die hun medicijnen nodig hadden. En de buren? Die hebben hun sportschooltraining wel gehad voor deze week! Zo blijkt maar weer: Beter een goede buur dan een verre vriend! Hoewel....Ik heb beiden in meervoud en voel mij daar flink gezegende mee!

(Foto: Zoom.nl)