Blog Jacqueline Höcker: Een dag van een raadslid

“Nooit saai” dacht ik, bij de start van het schrijven van een blog met als titel “een dag van een raadslid”. Men vraagt vaak; “heb je daarnaast nog ander werk of is het een fulltime baan? Nou nee, officieel behoort het een nevenfunctie te zijn maar lijkt het vaak wel een fulltime baan als je alle vergaderingen, dossiers lezen, raadsgesprekken en werkbezoeken meeneemt (dat is kennelijk ook in Den Haag doorgedrongen).

Ik ben psychosociaal therapeut, opleider en trainer. En dat is werkelijk prachtig werk dat ik al 27 jaar doe. Werk waar je het échte contact met de mensen hebt en waar je werkt met de ander of een groep mensen over wat zich in hun leven afspeelt. Hoe je iemand kan helpen met ontplooiing, verlies, pijn en hoe zich weer goed te voelen. ( even kort door de bocht).

Het was ook niet zo raar dat ik 9 jaar geleden de stap in de politieke wereld heb gezet. Immers ben je dan aan het werk voor de stad en haar inwoners.

Het was op een maandag:

“ Na het ontbijt en het uitlaten van de hond, het liefst in het Amsterdamse Bos, ben ik 9.00 weer binnen. Ik heb om 09.30 een afspraak met een 94 jaar oude, vrouw wat je haar niet zou geven, assertief en positief ingesteld. Ik moet opschieten om op tijd te zijn.

Tijdens de Tweede Wereld-oorlog heeft zij veel mensen in veiligheid gebracht en veel betekend voor de stad.

Wonende in een sociale huurwoning, sober ingericht, kwam de rijkdom mij tegemoet in de vorm van wijsheid waarmee zij sprak en uitstraalde!

Zij vertelde mij dat ze problemen ondervond met de aanvraag van een nieuwe parkeervergunning voor haar invalide autootje, want ze had meerdere malen een bon gekregen omdat haar vergunning niet tijdig was verlengd.

Zelf kon zij niet meer naar het raadhuis toe en kennelijk hadden medewerkers van de gemeentehaar niet in beeld dus was het wel nodig dat zij zelf kwam.

“Au” dacht ik even, niet meer kunnen voortbewegen en niet in beeld. Ik realiseerde mij op hetzelfde moment: oorlog meegemaakt, gewerkt met wederopbouw van ons land, een koninklijke onderscheiding, nu geen cent te makken, oud worden en geen begrip ervaren van anderen voor haar situatie.

Toen ik bij haar wegging heb ik de telefoon gepakt, met even wat uitzoekwerk was het probleem opgelost.

Regelgeving en formaliteiten zijn nodig maar zijn regelmatig te complex en soms te rigide. De menselijke maat en de menselijke waarden dreigen soms ondergesneeuwd te raken. Dit gezegd hebbende: er gaat heel veel goed!

Het doet mij denken aan de boeken van Aristoteles “ethica” en “politica” waarin hij beschrijft hoe ethiek en politiek onder dezelfde noemer geschaard kunnen worden. Zoals Aristoteles het zag als de “filosofie van menselijke zaken”.

Nu denk je misschien “hoezo, politiek als filosofie van menselijke zaken?”

In deze wereld waarin mensen voelen dat er veel niet klopt wat zich op politiek vlak afspeelt, de oorlog, de ene na de andere crisis zijn de menselijke zaken over het algemeen niet meer leidend.

Volgens hem is politiek;’ aanspraak maken op rechtvaardigheid binnen een gemeenschap waar een actie of handeling het doel is tot welzijn en geluk’.

Ik laat het goed tot mij doordringen.

Dat is zoals velen politiek nu zeker niet zien en ervaren. Aristoteles spreekt dan over politiek als spel.

Geen spel willen spelen maar wel dingen bereiken voor je inwoners, het blijft een uitdaging voor mij als raadslid. Volgende keer meer…..