Inmiddels begint het schrijven van deze column op de vrijdagochtend een gewoonte te worden. Maar wat zou een gewoonte zijn zonder traditie? Ik heb zeker tradities en maak er, op mijn manier, elke vrijdagochtend een feestje van. Na het ontbijt plof ik lekker op de bank met een dekentje. Ik kijk even kort TV, want wie weet komt er toevallig iets voorbij dat nog voor extra inspiratie zorgt en ga ik aan de slag op mijn moderne typmachine. Maar ik begin niet zonder eerst mijn favoriete boost voor de vrijdagochtend erbij te pakken. Zonder dat lukt het niet. De heerlijke, haast bedwelmende, zoete geur en de romige smaak van dat bruine spul zetten al mijn zintuigen open en prikkelen mijn neurotransmitters. Inmiddels kan ik het beter een ingrediënt voor het schrijfproces noemen. Want toen ik een paar jaar geleden een schrijfcursus deed, nam ik het ook mee en dronk dat elke keer waar anderen koffie of thee dronken. Ook daardoor zorgt het drinken van het bruine spul dat ik terugdenk aan de leuke tijd waarin ik het plezier voor het schrijven verder ontdekte. En zo vervolgde ik de traditie wanneer ik bij Venstra zat om te schrijven. Die van Venstra is ook wel echt heel lekker! Zou ik zeker eens proberen! Door alle leuke herinneringen zal het zeker helpen bij verdere inspiratie. Herkennen jullie dat met een bepaalde geur of smaak? Heel slecht, maar ik kan het bijna mijn verslaving noemen. Ach, hoe erg is het een verslaving voor warme chocomel. Gezond? Nee! Maar er zijn ergere dingen, toch? Dus terwijl ik mijn column afsluit, neem ik mijn laatste slok van het bruine spul en geniet nog even na van mijn "vrijdagochtendtraditie." 

Ik wens iedereen een weekend vol fijne endorfine!