Paradigma verschuiving

Als je echt van iemand houdt,
Iemand alles toevertrouwt,
Een die echt weet wie je bent,
Ook je zwakke plekken kent,
Die je bijstaat en vergeeft,
En die ‘naast’ en ‘ in’ je leeft,
Dan voel je pas wat leven is,
En dat liefde geven is.
– Toon Hermans

Hier een foto van een van de laatste lunches bereid voor mijn man Kees, die vorig jaar vredig thuis overleed. Samen met de thuiszorg maakten we van zijn alzheimer/dementie tijd thuis een feest, iedere dag weer. Hoe rijk was het te mogen zijn, in elkaars aanwezigheid te zijn! Als hij een lied zong, en de ziekenverzorger zong dat lied luidkeels mee, was de sfeer helemaal top. Die herinnering, die vreugde gaat diep …

Voor mij is het leven zonder zijn fysieke aanwezigheid een enorme verschuiving. Een paradigma verschuiving. Wat is paradigma? Dat wat je geleerd hebt over wat waar is. Denkpatronen maken de manier waarop je reageert op het leven. Denken beïnvloedt je zienswijze, besluitvorming en gedrag. Een verschuiving van je paradigma over wat als ‘vreemd’ wordt gezien, triggert om dieper na te denken over het onderwerp. Vandaar dat ik nu mee doe met Omgaan met verlies en verdriet: https://www.participe-amstelland.nu/omgaan-met-verlies-en-verdriet  Anderen verdiepend ontmoeten rondom verlies en verdriet inspireert deelnemers en stemt mij enorm dankbaar! Het valt me op hoe positief en dankbaar we worden van onze gedachtewisselingen. Elke ontmoeting opnieuw. Ieder op eigen wijze, want het is voor ieder een eigen proces. Jouw tijd. Jouw moment. Jouw weg. De fysieke afwezigheid accepteren. Er wordt gezegd: het leven gaat door! En, treuren over een dierbare overledene is normaal: dat mag! Het is oké als het verlies, het gemis, de pijn wordt gevoeld en gezien. Raak je het verdriet over de overleden dierbare ooit kwijt? Nee, en dat hoeft ook niet. Het gaat immers over ‘verlies ervaren’ en ‘doorgaan met leven’. De relatie eindigt niet, ze verandert alleen van vorm.

Wanneer ik herinneringen ophaal, blijft hij op een positieve manier leven in mijn hart. Weduwen in mijn buurtje leven dit aan mij voor, op eigen manieren. Ze vertellen me: “Blijf gerust praten met hem!” en “Ga verder met leven, geef het de ruimte.”  Wat een ervaring als onderdeel van het leven. Het leven na ingrijpend verlies is niet minder goed. Het is anders aan het worden. Wat wel blijft is het vertrouwen ...