Column Amanda ten Cate: Lockdown

We mogen weer! We kunnen weer winkelen, uit eten en naar het theater! De meeste mensen zijn weer blij. Van de week vroeg iemand mij al hoe vaak ik al uit eten was geweest. Ik schaamde mij haast om te zeggen dat ik dat nog helemaal niet was geweest. Maar wat een onzin, want het is geen gewoonte, maar een extraatje. En ja, laat ik nou net deze week in lockdown zitten. En nee, niet vanwege Corona. Maar een gewone lockdown, zoals ik wel vaker heb als ze  mij weer een toegetakeld hebben in het ziekenhuis. Ja, het was weer feest deze week. Naalden die nog dikker waren dan de vorige keer vonden hun weg naar mijn beenzenuwen waarna er een temperatuur van tachtig graden doorheen ging om die zenuwen nou eens echt een lesje te leren, in de hoop dat zij minder mijn vijand worden dan ze nu zijn.

Dus ja, dan zit je thuis te herstellen. En toch vallen je dan ineens weer mooie dingen op in mijn zeer nabije omgeving en die je dan toch weer een glimlach op het gezicht brengen. Ik heb er daarom een klein gedichtje over geschreven.

Turend uit mijn raam

Zie ik jullie liefdevol

Langs de kille weg staan

Zijn jullie de zon

Liefdevol en kleurrijk stralend

Met zijn vijven op een rij

Corona-proof en toch samen

Lijkt de lente in aantocht te zijn

Kijkend naar jullie

Waan ik mij in Japan

Waar sereniteit en authenciteit

Kenmerken zijn van dit land

Verderop in het bos

Staan jullie broers en zussen

Ooit onstaan door een initiatief

Een plek vol geluk

Zacht romantisch roze

Met een gouden aura

Even waan ik mij in een sprookje

Tot een haastige Honda

Mij weer doet ontwaken

In het hier en nu

Ik wens iedereen een vrije en sereen weekend!

Fotos Amanda