Column Amanda ten Cate: Creativiteitschaos

Door mijn "chronische ongemakken" hamerde mijn specialist erop dat ik mijn dagen doseer en plan. Leuk gezegd en hij heeft zeker gelijk, maar dat werkt gewoon niet bij een creatieveling kan ik je zeggen. Hij heeft het dan ook opgegeven.

Dat het niet werkt blijkt ook uit het volgende verhaal. Een tijdje geleden schreef ik een blog over de actie van de Urbanuskerk waarbij je een lei kan kopen en er iets op creëren of alleen je handtekening zetten en alle leien komen voor de komende 60 jaar in het dak van de Urbanuskerk. Daarnaast is er een wedstrijd voor wie wil en kan jouw creatie beoordeeld worden en meedingen voor een prijs. Deze creatieveling kan het dan natuurlijk niet laten er meer dan een handtekening of korte tekst op te zetten. Maar ja, wat ga je er dan op schilderen?

Met dat dilemma zat ik. Want als een snelweg waarop auto's voorbij razen, zo razen de diverse ideeën door mijn hoofd. Van een gele Citroën C1 tot de meest chique zilveren Audi zeg maar. Maar gelukkig is daar mijn beste vriendin. Met haar spar ik echt over alles. Het is een wonder dat zij nog niet duizelig is van al mijn creatieve uitspattingen. Dus ik spar met haar over mijn idee, zij geeft haar feedback en die laat ik weer bezinken. Want met creativiteit, zo werkt het bij mij tenminste, is het wachten op het "Eureka-moment." Nou dat kwam niet bij het idee dat ik had. Ineens kwam er een volgend idee in mij op. Ik had daar zelfs een gedichtje bij. Nou als ik er een gedicht bij kan verzinnen moet het toch het juiste idee zijn zou je denken? Maar nee....Het Eureka-moment bleef ook toen uit. Dan komt er op een gegeven moment een "peins-moment" want ja die deadline van 23 oktober komt steeds dichterbij. Maar daar heeft Eureka maling aan. Het ene na het andere idee spar ik met mijn beste vriendin maar het lei bleef leeg. Aan het begin van deze week gooide ik mijn wanhoop bij haar neer. "Doe dan die vlinder"zei zij, "daar had je het sinds het begin al over." Ja, daar heeft ze gelijk in maar ik mis iets, want waarom is mijn “Eureka-gevoel” dan nog niet gekomen? Dat gevoel is alsof er duizenden bruisballen vanuit je hart naar je armen en hoofd stromen om door al die lichaamsdelen een heerlijk bruisend gevoel te geven waar je spontaan een glimlach van krijgt die je spierpijn bezorgt. Vervolgens wil je niets anders dan alleen maar aan je idee werken. Die vlinder vloog maar door mijn hoofd terwijl het lei leeg bleef.

Maar ineens....Daar was mijn "Eureka-moment!" Yes! Als ik fysiek niet zo brak was, zou ik spontaan een dansje doen in mijn woonkamer. Ik stuurde mijn beste vriendin gelijk een bericht over mijn "Eureka-ingeving." Zij had ook zoiets van "ja gaaf, dit is het!" Dus ik sloeg aan het schilderen, paste mijn gedicht aan en gisteravond was mijn lei dan eindelijk gevuld! Morgen is de laatste dag dat je het in kan leveren en deze druk werkt nou eenmaal goed voor mij, geeft mij net dat laatste zetje om tot het "Eureka-moment" te komen.

Dus sorry dokter, plannen en doseren werkt niet voor een creatieveling.

Ik wens iedereen een creatief weekend vol "Eureka-momenten!"