Column Amanda ten Cate: Amstelveen by night

Overdag bruist Amstelveen. Sjeezende vaders waarbij de één in een nog grotere auto rijdt dan de ander. Alleenstaande moeders of met hun jonge kids en tieners voorbij schietend op de fiets. Kantoren en winkels waar je volop productiviteit ziet.

Maar 's nachts hangt er een rust en sereniteit over Amstelveen. Bomen die zacht heen en weer wuiven tijdens het nachtelijke briesje, waarbij er elke paar minuten één of meer koperkleurige blaadjes naar beneden dwarrelen alsof het ze door een choreograaf is aangeleerd. De geur van de nacht is vochtig gemengd met de geur van open haard. En de kleur is indigo in combinatie met een oranje gloed door de kassen en tussen de waas van wolken zie je een enkel stipje van een stralende ster. Ik geniet van de stilte. Een enkele auto rijdt langs van iemand die misschien net klaar is met zijn of haar nachtdienst in het ziekenhuis of op Schiphol. Diegene zal vast verlangen naar het lekkere warme bed dat thuis op diegene wacht. Langzaam, naar mate het dichterbij zonsopgang komt, zie je de wereld ontwaken. Vogels beginnen met hun ochtendlied. Een vroege vogel die een rondje met zijn hond wandelt. een hardloopster die vast geen training heeft gehad en waarbij de orthopeden dollartekens voor zich zien omdat ze weer een potentiële kandidaat zien voor kunstknieën, de bus waarbij de chauffeur gelukkig niet meer eenzaam rondrijdt maar waar nu een handjevol mensen met mondkapjes zit waardoor je minder goed ziet hoe slaperig ze nog zijn en of ze hun tanden wel gepoetst hebben. Goedemorgen Amstelveen!

Ja, slapeloosheid heeft zo zijn mooie kanten en ach, slapen doen we morgen wel weer. Of als we dood zijn. Zonde van je tijd toch als de nacht zo mooi en sereen is?

Zo, en nu ga ik weer een kop van dat bruine spul maken, want na een nacht als deze heb ik iets nodig dat mijn neurotransmitters wakker houdt. Ik wens iedereen een slaaprijk en relaxed weekend!

(Foto: Nel Goudriaan. Ik ging zo op in het moment dat ik niet aan een foto gedacht heb!)